Een week geleden ontdekte ik een wondje tussen mijn billen, ik dacht dat het wel los zou lopen maar gisteren toch maar voor de zekerheid de wondverpleegkundige in het St Maartenskliniek gebeld. Natuurlijk kreeg ik haar niet meteen aan de lijn maar er werd een mail gestuurd dat zij mij terug moest bellen 😩😱 geduld heb ik inmiddels al wel gecreëerd 😴 inmiddels haar aan de lijn gehad en zij zou een barrière creme op laten sturen en die moet ik 4 x per dag smeren. Dus we hopen maar dat ik er snel vanaf ben.
Het is bijna onvermijdelijk om geen wondjes te krijgen. Zo heb ik in de winter altijd wel een vrieswondje, maar als je het weet is het lijkt wel minder erg. In het begin was ik er heel panisch over maar nu denk ik, Ohh tja een wondje ik zal Monica effe bellen. Vaak moet ik een foto sturen zodat zij in kan schatten of ik moet komen of dat ze iets op moet sturen om het te verzorgen.
Ik heb in de Maartenskliniek ook wel gezien dat er mensen op een rijdend achting bed waar ze op hun buik liggen naar buiten gingen om een sigaret te roken. Dit is dan omdat ze niet op een gat mogen zitten of liggen ivm een wond op een achterste. Maar dan is het al een stuk verder en heeft de wond er al lang gezetten voordat deze ontdekt is. Ze slapen dan ook op zo n luchtbed, geen luchtbed van het kamperen maar een matras waar lucht door heen wordt geblazen 24/7. Gelukkig heb ik dat nog nooit meegemaakt.
